امروزه سبك زندگي غير فعال و بي تحرك در كنار ابتلا به بيماري هاي ناشي از چاقي يا لاغري به يكي از مهمترين دغدغه ها ونگراني هاي زندگي بشري تبديل شده است. برخورداري از سلامت، تندرستي و فيزيك بدني مناسب از جمله مطلوب هاي زندگي هر فردي است. آگاهي با نحوه كنترل و عوامل مؤثربر اين مطلوب ها در جامعه بسيار ضرورت دارد. بنابراين آگاه سازي مردم نسبت به شاخص هاي موثر بر سلامتي و همچنين تهيه ابزار ها وروش هايي براي كنترل آنها از جمله رسالت هاي متخصصين علوم ورزشي به شمار مي آيد. يكي از مهمترين راه هاي كنترل اين دغدغه ها، تشويق افراد به ويژه كودكان به شركت در فعاليت هاي بدني و ورزشي است. اما، چگونگي راهنمايي و هدايت كودك به سمت رشته ورزشي مناسب نيازمند تخصص و دانش در حوزه استعداديابي مي باشد. تا به بهترين شيوه ممكن كودك و خانواده اش با توانايي و استعداد او آشنا شده و همراه با هموارنمودن راه پيشرفت از اتلاف نابجاي انرژي كودك جلوگيري كنيم. زيرا انتخاب نادرست و مشاركت هاي ورزشي نافرجام نه تنها موجب سرخورده گي كودكان مي شود بلكه، بستري براي داشتن زندگي غيرفعال را فراهم مي نمايد. غيرفعالي در زندگي موضوعي است كه جامعه را از رسيدن به اهداف منع مي كند. لذا بر آن شديم تا با استفاده از دانش متخصصان تربيت بدني و علوم ورزشي به اين مهم، يعني ارزيابي بدني با كمك شاخص¬هاي سلامتي و استعداديابي ورزشي بپردازيم. از اين رو ((فرآيند جامع ارزيابي بدني و استعداديابي ورزشي سفير)) را به منظور ارتقاء برخي شاخص هاي سلامتي در عموم جامعه و تسهيل امر استعداديابي ورزشي طراحي و ارائه داديم. تا با دقت و پايايي بسيار بالا در كمترين زمان ممكن و با استفاده از كمترين ابزارها تمامي ويژگي هاي آنتروپومتريكي، فيزيولوژيكي و رواني-حركتي افراد را مورد تجزيه و تحليل قرار داده و در نهايت آنها را براي داشتن سبك زندگي فعال راهنمايي نماييم. در بحث استعداديابي ورزشي نيز با ارزيابي مرحله اي صحيح و در بهترين زمان ممكن به تعيين استعداد هر كودك با توجه به ويژگي هاي آنتروپومتريكي و بدني اش پرداخته و به ترتيب اولويت رشته هاي ورزشي كه در آنها شانس بيشتري براي موفقييت دارد را معرفي مي كنيم.

دستگاه تعادل ستاره اي براي ارزيابي تعادل پويا به كار مي رود. آزمون تعادل ستاره اي در سال 1994 توسط گري معرفي شد. در اين آزمون، ستاره اي با هشت جهت روي زمين رسم مي شود و آزمودني در مركز ستاره روي پاي برتر قرار گرفته و عمل دستيابي را در هشت جهت انجام مي دهد. اگر پاي راست غالب باشد، آزمون در خلاف جهت عقربه هاي ساعت و اگر پاي چپ غالب باشد، در جهت عكس انجام مي شود. فاصله محل تماس پاي آزاد تا مركز ستاره، فاصله دستيابي است. هر آزمودني هر يك از جهت ها را سه بار انجام مي دهد، سپس ميانگين آنها محاسبه و بر طول پا بر حسب سانتي متر تقسيم و سپس در 100 ضرب مي شود تا فاصله دستيابي بر حسب درصدي از اندازه طول پا به دست آيد. اين آزمون در بررسي افتادن براي مقابله بيشتر در موارد بي ثباتي هاي مچ استفاده مي شود.